အာသဝကၡယဉာဏ္ အက်ယ္ျပျခင္း

ေျခာက္ဆယ့္ေလးပါးေသာ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ ဣေႁႏၵသံုးပါးတို႔၏ ေလ့လာသည္၏ အျဖစ္ဟု ဆိုအပ္ေသာပညာသည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ အာသဝကၡယဉာဏ္မည္သနည္း။

အဘယ္ဣေႁႏၵသံုးပါးတို႔နည္း။

အနညာတညႆာမီတိေႁႏၵလည္းေကာင္း၊ အညိေႁႏၵလည္းေကာင္း၊ အညာတာဝိေႁႏၵလည္းေကာင္းတို႔တည္း။

အနညာတညႆာမီတိေႁႏၵသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အရာဌာနတို႔သို႔ ေရာက္သနည္း။ အညိေႁႏၵသည္ အဘယ္မွ်ေလာက္ေသာ အရာဌာနတို႔သို႔ ေရာက္သနည္း။ အညာတာဝိေႁႏၵသည္ အဘယ္မွ် ေလာက္ေသာ အရာဌာနတို႔သို႔ ေရာက္သနည္း။

အနညာတညႆာမီတိေႁႏၵသည္ ေသာတာပတၱိမဂ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ တစ္ပါးေသာအရာဌာနသို႔ ေရာက္၏။ အညိေႁႏၵသည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္၊ သကဒါဂါမိမဂ္၊ သကဒါဂါမိဖိုလ္၊ အနာဂါမိမဂ္၊ အနာဂါမိ ဖိုလ္၊ အရဟတၱမဂ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ အရာဌာနသို႔ ေရာက္၏။ အညာတာဝိေႁႏၵသည္ အရဟတၱဖိုလ္ဟု ဆိုအပ္ေသာ တစ္ပါးေသာအရာဌာနသို႔ ေရာက္၏။

ေသာတာပတၱိမဂ္ခဏ၌ အနညာတညႆာမီတိေႁႏၵ၏ သဒၶိေႁႏၵသည္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဝီရိယိေႁႏၵသည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သတိေႁႏၵသည္ ထင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သမာဓိေႁႏၵ သည္ မပ်ံ႕လြင့္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ပညိေႁႏၵသည္ ျမင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ မနိေႁႏၵသည္ အထူး သိျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ေသာမနႆိေႁႏၵသည္ စိတ္၊ ေစတသိက္တို႔ကိုႏွစ္ၿမိဳ႕ေစျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဇီဝိတိေႁႏၵသည္ ျဖစ္ေသာ အစဥ္ကို အစိုးရေသာအျဖစ္လွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။

ေသာတာပတၱိမဂ္ခဏ၌ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ထား၍ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးတို႔သည္ ကုသိုလ္တို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ အာသဝမရွိကုန္သည္သာတည္း။ တရား အားလံုးတို႔သည္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္တတ္ကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရားအားလံုးတို႔သည္ ကိေလသာတို႔ ကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ သြားတတ္ကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရားအားလံုးတို႔သည္ ေလာကုတၱရာတို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ နိဗၺာန္လွ်င္ အာ႐ံုရွိကုန္၏။

ေသာတာပတၱိမဂ္ခဏ၌ အနညာတညႆာမီတိေႁႏၵ၏ ဤရွစ္ပါးေသာဣေႁႏၵတို႔သည္ သဟဇာတလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ အညမညလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ နိႆယလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ သမၸယုတၱလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ ထိုအနညာတညႆာမီတိေႁႏၵႏွင့္တကြ ေရာက္ကုန္၏။ တကြျဖစ္ကုန္၏၊ႏွီးေႏွာကုန္၏။ ယွဥ္ကုန္၏။ ထိုအနညာတညႆာမီတိေႁႏၵ၏ ထိုဆိုခဲ့ၿပီးတရားတို႔သည္သာလွ်င္ အျခင္းအရာတို႔သည့္လည္းေကာင္း၊ အျခံအရံတို႔သည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။

ေသာတာပတၱိဖိိုလ္ခဏ၌ အညိေႁႏၵ၏ သဒၶိေႁႏၵသည္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဝီရိယိေႁႏၵသည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သတိေႁႏၵသည္ ထင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သမာဓိေႁႏၵသည္ မပ်ံ႕လြင့္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ပညိေႁႏၵသည္ ျမင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ မနိေႁႏၵသည္ အထူးသိျခင္းလွ်င္ အျခံ အရံရွိ၏။ ေသာမနႆိေႁႏၵသည္ (စိတ္၊ ေစတသိက္တို႔ကို)ႏွစ္ၿမိဳ႕ေစျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဇီဝိတိေႁႏၵ သည္ ျဖစ္ေသာအစဥ္ကို အစိုးရေသာ အျဖစ္လွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။

ေသာတာပတၱိဖိိုလ္ခဏ၌ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးတို႔သည္ အဗ်ာကတသာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ စိတ္ ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ထား၍ တရားအားလံုးတို႔သည္ အာသဝမရွိကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရား အားလံုးတို႔သည္ ေလာကုတၱရာတို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ နိဗၺာန္လွ်င္ အာ႐ံုရွိ ကုန္၏။

ေသာတာပတၱိဖိိုလ္ခဏ၌ အညိေႁႏၵ၏ ဤရွစ္ပါးေသာဣေႁႏၵတို႔သည္ သဟဇာတလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ အညမညလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ နိႆယလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ သမၸယုတၱလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ ထိုအညိေႁႏၵႏွင့္တကြ ေရာက္ကုန္၏။ တကြျဖစ္ကုန္၏၊ႏွီးေႏွာကုန္၏။ ယွဥ္ကုန္၏။ ထိုအညိေႁႏၵ၏ ထိုဆိုခဲ့ၿပီး တရားတို႔သည္သာလွ်င္ အျခင္းအရာတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ အျခံအရံတို႔သည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။

သကဒါဂါမိမဂ္ခဏ၌။ပ။ သကဒါဂါမိဖိုလ္ခဏ၌။ပ။ အနာဂါမိမဂ္ခဏ၌။ပ။ အနာဂါမိဖိုလ္ခဏ၌။ပ။ အရဟတၱမဂ္ခဏ၌ အညိေႁႏၵ၏ သဒၶိေႁႏၵသည္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ပ။ ဇီဝိတိေႁႏၵသည္ ျဖစ္ ေသာအစဥ္ကို အစိုးရေသာအျဖစ္လွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။

အရဟတၱမဂ္ခဏ၌ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ထား၍ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးတို႔သည္ ကုသိုလ္တို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ အာသဝမရွိကုန္သည္သာတည္း။ တရား အားလံုးတို႔သည္ ဝဋ္မွ ထုတ္ေဆာင္တတ္ကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရားအားလံုးတို႔သည္ ကိေလသာတို႔ ကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ သြားတတ္ကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရားအားလံုးတို႔သည္ ေလာကုတၱရာတို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ နိဗၺာန္လွ်င္ အာ႐ံုရွိကုန္၏။

အရဟတၱမဂ္ခဏ၌ အညိေႁႏၵ၏ ဤရွစ္ပါးေသာဣေႁႏၵတို႔သည္ သဟဇာတလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။

အညမညလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ နိႆယလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ သမၸယုတၱလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။

ထိုအညိေႁႏၵႏွင့္တကြ ေရာက္ကုန္၏။ တကြျဖစ္ကုန္၏၊ႏွီးေႏွာကုန္၏။ ယွဥ္ကုန္၏။ ထိုအညိေႁႏၵ၏ ထို ဆိုခဲ့ၿပီးတရားတို႔သည္သာလွ်င္ အျခင္းအရာတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ အျခံအရံတို႔သည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ ကုန္၏။

အရဟတၱဖိုလ္ခဏ၌ အညာတာဝိေႁႏၵ၏ သဒၶိေႁႏၵသည္ ဆံုးျဖတ္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဝီရိယိေႁႏၵ သည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သတိေႁႏၵသည္ ထင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ သမာဓိေႁႏၵသည္ မပ်ံ႕လြင့္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ပညိေႁႏၵသည္ ျမင္ျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ မနိေႁႏၵသည္ အထူးသိျခင္း လွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ေသာမနႆိေႁႏၵသည္ (စိတ္၊ ေစတသိက္တို႔ကို)ႏွစ္ၿမိဳ႕ေစျခင္းလွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။ ဇီဝိတိေႁႏၵသည္ ျဖစ္ေသာအစဥ္ကို အစိုးရေသာအျဖစ္လွ်င္ အျခံအရံရွိ၏။

အရဟတၱဖိုလ္ခဏ၌ ျဖစ္ေသာ တရားအားလံုးတို႔သည္ အဗ်ာကတသာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ စိတ္ ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို ထား၍ တရားအားလံုးတို႔သည္ အာသဝမရွိကုန္သည္သာလွ်င္တည္း။ တရား အားလံုးတို႔သည္ ေလာကုတၱရာတို႔သာလွ်င္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရားအားလံုးတို႔သည္ နိဗၺာန္လွ်င္ အာ႐ံုရွိကုန္၏။

အရဟတၱဖိုလ္ခဏ၌ အညာတာဝိေႁႏၵ၏ ဤရွစ္ပါးေသာဣေႁႏၵတို႔သည္ သဟဇာတလွ်င္ အျခံအရံရွိ့ကုန္၏။ အညမညလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ နိႆယလွ်င္ အျခံအရံရွိကုန္၏။ သမၸယုတၱလွ်င္ အျခံအရံရွိ ကုန္၏။ ထိုအညာတာဝိေႁႏၵႏွင့္တကြ ေရာက္ကုန္၏။ တကြျဖစ္ကုန္၏၊ႏွီးေႏွာကုန္၏။ ယွဥ္ကုန္၏။ ထို အညာတာဝိေႁႏၵ၏ ထိုဆိုခဲ့ၿပီးတရားတို႔သည္သာလွ်င္ အျခင္းအရာတို႔သည္လည္းေကာင္း၊ အျခံအရံတို႔ သည္လည္းေကာင္း ျဖစ္ကုန္၏။

ဤသို႔ ရွစ္ပါးရွစ္လီ ေျခာက္ဆယ့္ေလးပါးျဖစ္ကုန္၏။

အာသဝါဟူရာ၌ ထိုအာသေဝါတရားတို႔သည္ အဘယ္တို႔နည္း။

ကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝ၊ ဒိ႒ာသဝ၊ အဝိဇၨာသဝတို႔တည္း။

ထိုအာသေဝါတရားတို႔သည္ အဘယ္တရား၌ ကုန္,ကုန္သနည္း။

ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ ဒိ႒ာသဝသည္ အႂကြင္းမဲ့ကုန္၏။ အပါယ္လားေစတတ္ေသာ ကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝ၊ အဝိဇၨာသဝသည္ ကုန္၏။ ထိုအာသေဝါတရားတို႔သည္ ဤေသာတာပတၱိမဂ္၌ ကုန္,ကုန္၏။

သကဒါဂါမိမဂ္ျဖင့္ ႐ုန္႔ရင္းေသာ ကာမာသဝသည္ ကုန္၏။ ထိုကာမာသဝ၌ အတူတည္ရွိေသာ ဘဝါသဝသည္ ကုန္ခန္း၏။ ထိုကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝႏွစ္ပါးႏွင့္ အတူတည္ရွိေသာ အဝိဇၨာသဝသည္ ကုန္ ခန္း၏။ ထိုအာသေဝါတရားတို႔သည္ ဤသကဒါဂါမိမဂ္၌ ကုန္,ကုန္၏။

အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ ကာမာသဝသည္ အႂကြင္းမဲ့ကုန္၏။ ထိုကာမာသဝႏွင့္ အတူတည္ရွိေသာ ဘဝါသဝ သည္ ကုန္၏။ ထိုကာမာသဝ၊ ဘဝါသဝႏွစ္ပါးႏွင့္ အတူတည္ရွိေသာ အဝိဇၨာသဝသည္ ကုန္၏။ ထို အာသေဝါတရားတို႔သည္ ဤအနာဂါမိမဂ္၌ ကုန္,ကုန္၏။

အရဟတၱမဂ္ျဖင့္ ဘဝါသဝသည္ အႂကြင္းမဲ့ကုန္၏။ အဝိဇၨာသဝသည္ အႂကြင္းမဲ့ကုန္၏။ ထို အာသေဝါတရားတို႔သည္ ဤအရဟတၱမဂ္၌ ကုန္,ကုန္၏။

ထိုတရားသေဘာသည္ သိတတ္ေသာ အနက္သေဘာေၾကာင့္ ဉာဏ္မည္၏။ ခြဲျခား၍ သိတတ္ေသာ အနက္သေဘာေၾကာင့္ ပညာမည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျခာက္ဆယ့္ေလးပါးေသာ အျခင္းအရာတို႔ျဖင့္ ဣေႁႏၵ သံုးပါးတို႔၏ ေလ့လာသည္၏အျဖစ္ဟုဆိုအပ္ေသာပညာကို အာသဝကၡယဉာဏ္ဟု ဆိုအပ္၏။